به نقل از «پارس نیوز»

محصولات پرمصرف میادین میوه و تره‌بار چقدر نیترات دارند؟

تاریخ انتشار: ۱۰ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۴۶۹۰۵۶

با توجه به ارزش غذایی سبزی‌ها، وجود فیبر فراوان و نقش آن در سلامت انسان، مصرف آن در تمامی نقاط جهان مورد تایید متخصصان تغذیه است. در رژیم غذایی ما ایرانیان نیز سبزی‌ها از جایگاه خاصی برخوردارند و در برنامه‌ریزی‌ها، افزایش مصرف سرانه آن مورد تاکید است. این در حالی است که در صورت عدم دقت در عملیات کاشت، داشت و برداشت سبزی‌ها می‌توانند اثرات نامطلوبی بر سلامت انسان‌ها داشته باشند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از جمله معیارهای سلامت سبزی‌ها، عدم تجمع آلاینده‌هایی چون نیترات در آن‌ها و متعادل بودن نسبت سایر عناصر ضروری مانند فسفر و عناصر ریزمغذی مانند آهن و روی است. در همین راستا، محققان در پژوهشی با عنوان" میزان نیترات برخی محصولات پرمصرف عرضه شده در میادین میوه و تره‌بار منطقه چهار تهران در بهار و زمستان"؛ این موضوع را بررسی کرده‌اند.

در این پژوهش که توسط سمانه اسدی، دانشجوی دوره کارشناسی ارشد گروه محیط‌زیست دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی و فائزه فضلی، دانشیار گروه محیط زیست دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی انجام شده، آمده است:« در این پژوهش از سه میدان اصلی میوه و تره‌بار منطقه چهار شهر تهران شامل میادین میوه و تره‌بار لویزان، هروی و ملت نمونه‌های مورد سنجش در دو فصل زمستان و بهار ۹۷ گردآوری شد. در هر نمونه‌برداری از هر کدام از اقلام کشاورزی شامل سیب‌زمینی، پیاز و گوجه‌فرنگی به صورت تصادفی سه عدد انتخاب شد.»

به منظور آماده‌سازی نمونه‌ها ابتدا قسمت‌های غیرخوراکی آن‌ها جدا و پس از شست‌وشو، نمونه‌ها خشک و همگن شد. از آن جا که نیترات موجود در نمونه‌ها به نور و دما حساس بود و تجزیه می‌شد، نمونه‌های خشک شده جهت نگهداری بهتر به ظروف پلیمری عایق نور و دما منتقل و به آزمایشگاه مورد اعتماد سازمان محیط زیست انتقال داده شد.

پژوهشگران پس از اندازه‌گیری میزان نیترات، می‌گویند:« میانگین کل میزان نیترات اندازه‌گیری شده در نمونه‌های سیب‌زمینی، پیاز و گوجه‌فرنگی در فصل زمستان به ترتیب از راست به چپ ۷۳.۳۳ppm، ۵۶.۶۶ppm، ۲۶.۶۶ppm و در فصل بهار ۸۰ppm، ۶۶.۳۳ppm و ۳۶.۷۲ ppm به دست آمد.»

نویسندگان این مقاله بیان می‌کنند:« بیشترین مقدار نیترات مورد بررسی مربوط به سیب‌زمینی است. این موضوع نشان می‌دهد که گیاه سیب‌زمینی بیشترین میزان نیترات را در خود تجمع دهد که می‌تواند به دلیل غده‌ای بودن سیب‌زمینی باشد. پایین بودن میزان تجمع نیترات در گوجه فرنگی ممکن است به دلیل بوته‌ای بودن آن باشد زیرا تجمع نیترات در برگ‌های این بوته نسبت به محصول آن بیشتر است.»

در این مقاله آمده است:« محتوای نیترات سیب‌زمینی در فصل بهار در میدان میوه و تره‌بار هروی و ملت بیشتر از محتوای نیترات سیب‌زمینی در فصل زمستان است، در حالی که در میدان میوه‌وتره‌بار لویزان در فصل زمستان محتوای نیترات سیب‌زمینی بیشتر از فصل بهار بوده است.»

بررسی‌های اسدی و فضلی نشان می‌دهد محتوای نیترات پیاز در فصل بهار در میدان میوه و تره‌بار هروی بیشتر از مقدار محتوای نیترات پیاز در فصل زمستان است، در حالی که در میدان میوه ‌و ‌تره‌بار لویزان و ملت، محتوای نیترات پیاز در فصل زمستان و بهار با هم برابر است. همچنین میزان نیترات پیاز در میدان میوه و تره‌بار ملت در هر دو فصل برابر میزان استاندارد برای گیاه مذکور یعنی ۹۰ppm است.

بر اساس آن چه در این مقاله آمده است محتوای نیترات گوجه فرنگی در فصل بهار در میدان میوه و تره‌بار هروی و ملت بیشتر از محتوای نیترات گوجه‌فرنگی در فصل زمستان است در حالی که در میدان میوه و تره‌بار لویزان در فصل زمستان محتوای نیترات گوجه فرنگی بیشتر از فصل بهار بوده است.

در این مقاله بیان شده است:« نتایج حاصل نشان داد که بین نیترات دو فصل زمستان و بهار تفاوت معنی‌داری وجود داشت. مقدار نیترات اندازه‌گیری شده پیاز در فصل بهار در میدان میوه‌ و تره‌بار هروی و همچنین محتوای نیترات سیب‌زمینی در فصل زمستان در میدان میوه و تره‌بار لویزان بیشتر از حد استاندارد سلامت بود. مقدار نیترات گوجه فرنگی در هر دو فصل کمتر از حد استاندارد بود.»

نتایج این پژوهش در اولین شماره هجدهمین دوره‌ی فصلنامه دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی منتشر شده است.

 

منبع: پارس نیوز

کلیدواژه: سلامت جهان تغذیه رژیم غذایی کارشناسی ارشد محیط زیست شهر تهران زمستان کشاورزی گوجه فرنگی استاندارد تغذیه زمستان کشاورزی محیط زیست میادین میوه و تره میدان میوه و تره بار نیترات گوجه فرنگی نیترات پیاز گوجه فرنگی فصل زمستان میزان نیترات پیاز در فصل نمونه ها سبزی ها دو فصل

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۴۶۹۰۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اهمیت توسعه میادین مشترک کشور با سرمایه مردمی و توان بخش خصوصی

توسعه زیرساخت‌های کشور، به ویژه در صنعت نفت اهمیتی دو چندان دارد. این بخش محرک‌ اصلی اقتصاد کشئر محسوب می‌شود و اهمیتی حیاتی دارد. تقویت و توسعه این بخش نه تنها به افزایش تولید و کارآیی منجر می‌شود، بلکه می‌تواند زمینه‌ساز رشد اقتصادی در سایر بخش‌ها نیز باشد. شرکت‌های سهامی عام پروژه در این میان نقشی کلیدی ایفا می‌کنند، زیرا امکان پذیرش سرمایه‌گذاری‌های گسترده و مشارکت جمعی سرمایه‌گذاران را فراهم می‌آورند. این امر به نوبه خود، باعث تسریع در اجرای پروژه‌ها و کاهش وابستگی به منابع مالی دولتی می‌شود و دیگر پروژه‌های زیرساختی نیمه تمام نمی‌ماند.

استفاده از مدل جدید سرمایه‌گذاری با تضمین کف سود به عنوان یک ابزار مؤثر برای تسریع در اجرای پروژه‌ها و افزایش اطمینان در بین سرمایه‌گذاران عمل می‌کند. این امر نه تنها باعث بهبود عملکرد پروژه‌ها و افزایش سودآوری می‌شود، بلکه به تقویت کلی صنعت و بهبود زیرساخت‌های کشور کمک می‌کند. استفاده از سهام پروژه به عنوان یک ابزار مالی امکان جذب سرمایه‌های عظیم و دستیابی به منابع مالی مورد نیاز برای پیشبرد پروژه‌های بزرگ را فراهم می‌آورد. در کشورهایی مانند ایران که به دنبال توسعه و نوسازی زیرساخت‌های خود هستند، به‌ویژه در بخش‌های کلیدی مانند صنعت نفت، استفاده از این سهام می‌تواند به یک استراتژی اصلی تبدیل شود.

علاوه بر این، استفاده از سهام ممتاز در شرکت‌های سهامی عام پروژه مزایای قابل توجهی را به همراه دارد. سهام ممتاز، که اغلب حقوق ویژه‌ای مانند اولویت در پرداخت سودها و حق رأی متفاوت در مجامع عمومی را به همراه دارد، می‌تواند برای جذب سرمایه‌گذارانی که به دنبال امنیت بیشتر و بازدهی قابل پیش‌بینی هستند، جذاب باشد. این نوع سهام به شرکت‌ها امکان می‌دهد تا منابع مالی استراتژیک را برای پروژه‌های خاص تأمین کنند، بدون آنکه از حقوق سهامداران دیگر کاسته شود.

در نتیجه، استفاده موثر از شرکت‌های سهامی عام پروژه و سهام ممتاز می‌تواند به عنوان یک راهبرد مالی محور در پیشبرد توسعه زیرساخت‌های ملی، به ویژه در صنعت نفت، عمل کند. این رویکرد نه تنها به تقویت بخش‌های استراتژیک اقتصاد کمک می‌کند، بلکه در عین حال، به بهبود شرایط اقتصادی کلی کشور و ارتقاء استانداردهای زندگی مردم منجر می‌شود.

صنعت نفت به عنوان یکی از منابع اصلی درآمد و انرژی کشور، نه تنها نقش کلیدی در اقتصاد دارد، بلکه توسعه و گسترش زیرساخت‌های این صنعت می‌تواند تأثیرات مثبت و گسترده‌ای بر سایر بخش‌های اقتصاد و زندگی روزمره مردم بگذارد، فروش سهام به عموم مردم، می‌تواند منابع مالی لازم برای پروژه‌های بزرگ را تامین کرده و در عین حال شفافیت و اعتماد سرمایه‌گذاران را نیز حفظ کنند و با ارائه فرصت‌های سرمایه‌گذاری مطمئن، زمینه‌ساز رشد اقتصادی پایدار شود.

با تصویب ماده ۱۵ برنامه هفتم توسعه، صحنه‌ای جدید در صنعت نفت و گاز کشور گشوده شده است؛ دیوارهای انحصاری که سال‌ها بخش نفت و گاز را در بر گرفته بود، فرو ریخته و بستری برای مشارکت همگانی در این صنعت حیاتی فراهم آمده است. این تغییرات به‌معنای واقعی کلمه امکان بهره‌برداری از میادین مشترک نفت و گاز را به مردم و بخش‌های خصوصی واگذار کرده و همه آحاد جامعه را در فرآیند تولید و توسعه این منابع دخیل کرده است.

این رویکرد جدید نه تنها درهای صنعت نفت را به روی سرمایه‌های ملی باز می‌کند، بلکه باعث تحرک بیشتر در سایر بخش‌های اقتصادی نیز می‌شود. نفت و گاز به‌عنوان موتورهای محرکه اقتصاد کشور، نقش محوری در ایجاد رونق و توسعه اقتصادی دارند.

با تقویت بخش نفت و گاز از طریق مشارکت‌های مردمی، سایر صنایع وابسته نیز شاهد افزایش فعالیت و توسعه خواهند بود، از صنایع پتروشیمی گرفته تا بخش‌های خدماتی و ساخت‌وساز که همگی به نوعی به این ماده حیاتی وابسته‌اند. ماده ۱۵ برنامه هفتم توسعه بدین ترتیب، زمینه‌ساز یک جهش تولیدی قابل توجه با استفاده از سرمایه‌گذاری‌های داخلی و مشارکت عموم مردم شده است، تا همگان بتوانند در بهره‌برداری و توسعه منابع نفت و گاز سهیم باشند و از مزایای اقتصادی آن به طور مستقیم و غیرمستقیم بهره‌مند گردند. این رویکرد نویدبخش دورانی نو در تاریخ اقتصاد ایران است، که در آن مشارکت و سهم خواهی مردمی نقش بسزایی در تعیین مسیر توسعه کشور خواهد داشت.